Szczegóły
Biblijna opowieść o cudzie purimowym, dzielności i zaufaniu do Boga. To jedyna, prócz Pieśni nad Pieśniami, księga Biblii Hebrajskiej, w której Imię Boga nie pojawia się ani razu, a jednak to On kieruje wszystkimi dramatycznymi wydarzeniami opowiedzianej tu historii, aż do ich kulminacji, gdy „nieszczęście i żałoba, przemienia się w (…) radość i święto”. Tego człowiek może być pewien: to Bóg kieruje jego losem i zaufanie do tego kierownictwa jest pierwszym przesłaniem Megili. Lecz za drugie przesłanie można uznać słowa skierowane przez Mordechaja do Ester: „jeżeli będziesz milczeć w takim czasie, wsparcie i ocalenie dla Żydów nadejdzie z innego miejsca (…) A kto wie, czy nie ze względu na tę właśnie chwilę dostąpiłaś królewskiej godności”. Zaufanie do Boga nie zwalnia człowieka od działania, jakie wobec niegodziwości sam ma obowiązek podjąć.
Napisana nieskomplikowanym językiem, Księga Estery może stwarzać wrażenie, że jest tekstem wręcz plebejskim, prostym i przezroczystym. Nie wolno jednak zapomnieć, że imię Ester znaczy Ukryta i to ono powinno być kluczem do odczytania Megili. Przekład uzupełniony został komentarzem w formie pytań, na które czytelnik znajduje odpowiedź w nowelistycznej parafrazie Księgi Estery. W tomie zamieszczony został także znakomity esej rabina Akivy Tatza Purim i zamaskowany świat – o problematyce zła w świecie.